Skip to content Skip to footer

Zawarcie umowy o pracę

Zgodnie z Kodeksem Pracy umowę o pracę zawiera się na okres próbny, na czas określony albo na czas nieokreślony. Są to jedyne dozwolone przez ustawodawcę formy zatrudnienia pracownika.

Jak jest to zawarte w nazwie, umowy na okres próbny oraz na czas określony są umowami terminowymi. Kodeks pracy reguluje na jaki czas takie umowy mogą zostać podpisane.

Przy wszystkich terminach czasowych, o których będzie mowa, należy pamiętać, że stosunek pracy nawiązuje się w dniu określonym w umowie jako dzień rozpoczęcia pracy. Także warto wiedzieć, że pracodawca nie może zakazać pracownikowi jednoczesnego pozostawania w stosunku pracy lub w innym stosunku prawnym będącym podstawą świadczenia pracy z innym pracodawcą. Jednakże nie stosuje się tego przepisu w przypadku określonym w art. 1011 § 1 Kodeksu Pracy o zakazie konkurencji oraz jeśli odrębne przepisy stanowią inaczej.

Umowa na okres próbny  – to umowa, którą zawiera się w celu sprawdzenia kwalifikacji pracownika i możliwości jego zatrudnienia w celu wykonywania określonego rodzaju pracy. Takie umowy zazwyczaj zawiera się na wyznaczone w Kodeksie sposoby:

  1. Na czas nieprzekraczający 3 miesięcy – co jest głównym zapisem w tej sprawie, od którego mogą zostać zrobione wyjątki.
  2. Na okres wydłużony o czas urlopu, a także o czas innej usprawiedliwionej nieobecności pracownika w pracy, jeśli takie nieobecności nastąpią. Wymaga to zgody obu stron.
  3. Na czas nieprzekraczający 1 miesiąca w przypadku, gdy istnieje zamiar zawarcia umowy o pracę na czas określony krótszy niż 6 miesięcy.
  4. Na czas nieprzekraczający 2 miesięcy w wypadku zamiaru zawarcia umowy o pracę na czas określony wynoszący między 6 i 12 miesięcy.

Przypadki umów z pkt. 3 i 4 (w kodeksie pracy zawarte w § 22) mogą zostać przedłużone o 1 miesiąc, ale nie dłużej, jeśli jest to uzasadnione rodzajem pracy.

Ponowne zatrudnienie na czas próbny z tym samym pracownikiem jest dopuszczalne wyłącznie, jeśli pracownik ma być zatrudniony w celu wykonywania innego rodzaju pracy.

Umowa o pracę na czas określony nie różni się w swojej naturze od tej na czas nieokreślony. Zatrudnienia na jej podstawie oraz łączny okres zatrudnienia zawieranych między tymi samymi stronami stosunku pracy, nie może przekraczać 33 miesięcy. Nie można także zawrzeć więcej niż trzy umowy na czas określony.

Jeśli strony zawrą kolejną umowę o pracę w czasie trwania obecnej, to uważa się rozpoczęcie nowej umowy za dzień następujący po dniu wygaśnięcia poprzedniej.

W przypadku, gdy okres zatrudnienia na podstawie umowy o pracę na czas określony jest dłuższy niż okres, o którym była mowa, to wtedy wg Kodeksu po jego upływie następuje automatyczne zatrudnienie pracownika na podstawie umowy o pracę na czas nieokreślony. Identycznie odbywa się tak, gdy limit umów na czas określony zostanie przekroczony. Wtedy następna zawarta umowa ma być traktowana jako umowa na czas nieokreślony.

Istnieją jednakże wyjątki od tych reguł. Wspomnianych przepisów (tj. art. 251 § 1.) nie stosuje się w wypadkach, gdy umowy o pracę na czas nieokreślony są zawarte:

  1. W celu w celu zastępstwa pracownika w czasie jego usprawiedliwionej nieobecności w pracy,
  2. W celu wykonywania pracy o charakterze dorywczym lub sezonowym
  3. W celu wykonywania pracy przez okres kadencji,
  4. W przypadku gdy pracodawca wskaże obiektywne przyczyny leżące po jego stronie. Wtedy pracodawca powinien zawiadomić właściwego okręgowego inspektora pracy, w formie pisemnej lub elektronicznej, o zawarciu takiej umowy wraz ze wskazaniem przyczyn, w terminie 5 dni roboczych od dnia jej zawarcia.

Zawarcie takich umów powinno służyć zaspokojeniu rzeczywistego okresowego zapotrzebowania i jest niezbędne w świetle wszystkich okoliczności zawarcia umowy.

Istnieje jeszcze przypadek przedłużenia umowy do dnia porodu. Taka opcja także stanowi wyjątek od stosowania przepisów z art. 25 § 1. i § 3.

Każda umowa o pracę powinna określać strony umowy adres siedziby pracodawcy, a w przypadku pracodawcy będącego osobą fizyczną nieposiadającego siedziby – adres zamieszkania, a także rodzaj umowy, datę jej zawarcia oraz warunki pracy i płacy, w szczególności:

  1. Rodzaj pracy;
  2. Miejsce lub miejsca wykonywania pracy;
  3. Wynagrodzenie za pracę odpowiadające rodzajowi pracy, ze wskazaniem składników wynagrodzenia;
  4. Wymiar czasu pracy;
  5. Dzień rozpoczęcia pracy;
  6. W przypadku umowy o pracę na okres próbny czas jej trwania, w wypadku omówionych wcześniej wyjątków od zasady 3 miesięcy.
  7. W przypadku umowy o pracę na czas określony – czas jej trwania lub dzień jej zakończenia.

Umowę o pracę należy zawierać na piśmie. Jeśli umowa nie została tak zawarta, pracodawca powinien potwierdzić pracownikowi pisemnie ustalenia, rodzaj i warunki umowy. Wszelkie zmiany w umowie także powinny zostać zapisane na piśmie.

Ponadto pracodawca, nie później niż 7 dni od dnia dopuszczenia pracownika do pracy, na piśmie bądź elektronicznie powinien poinformować pracownika o różnych zasadach panujących w miejscu pracy, m.in. o:

  1. Obowiązującej normie i wymiarze czasu pracy,
  2. Przysługujących przerwach,
  3. Zasadach dotyczącej pracy w nadgodzinach i rekompensaty za nią
  4. W przypadku pracy zmianowej – o zasadach przechodzenia z zmiany na zmianę,
  5. O wymiarze przysługującego płatnego urlopu, w szczególności wypoczynkowego,
  6. O zasadach rozwiązania umowy – wszystkich wymogach formalnych, długości okresu wypowiedzenia itp.,
  7. w przypadku gdy pracodawca nie ustalił regulaminu pracy – terminie, miejscu, czasie i częstotliwości wypłacania wynagrodzenia za pracę, porze nocnej oraz przyjętym u danego pracodawcy sposobie potwierdzania przez pracowników przybycia i obecności w pracy oraz usprawiedliwiania nieobecności w pracy.

Zobacz inne nasze artykuły: KLIKNIJ TUTAJ

Leave a comment